winterse dromen..

Bij de drukte van de wintermaanden hoort voor mij ook het verlangen naar het voorjaar en de zomer....
Het duurt nog even, ik weet het, maar, zeker in december met al zijn hectiek, droom ik van de rust van ons Franse huis en tuin.
En heel stilletjes reken ik uit wanneer wij de rit daarheen weer zullen maken.. Niet dat ik niet geniet van het "hier en nu", dat doe ik beslist, maar dromen laten zich niet tegen houden.

Dus droom ik van groen gras en spelende kindjes, van de tweeling, die hopelijk dit komend jaar voor het eerst met hun zusje naar Noroy komen, van ons nieuwe kleine meisje, dat onder de parasol in haar wiegje ligt te slapen en van de 'grote' twee, die precies de weg weten in huis en tuin en in het dorp!

Heerlijk, het is al weer bijna januari en de voorbereidingen voor de moestuin kunnen bijna beginnen, wat ga ik zaaien en hoe groot wordt het aardbeienveldje dit jaar...
Ik zie de hangmatten al weer tussen de pruimenbomen hangen, ik ruik de boerenjasmijn bijna...

gedachten....

Ook al zijn wij al weer een tijdje gewoon hier, op onverwachte momenten spoken ineens zorgelijke gedachten door mijn hoofd over ons franse huis en de tuin.
Heb ik die potten met planten wel allemaal binnen gehaald en hoe zou het met de pompoenen zijn, die te klein waren om mee te nemen?

Ik houd al, zolang wij het huis hebben en dat is bijna 19 jaar, een huis en tuin dagboek bij.
In het begin schreef ik echt alles op, de puinhoop was de groot en iedere verbetering moest genoteerd worden. Maar na een aantal jaren werden het vooral de nieuwe aanplanten in de tuin en wat wij aan bomen zoal wilden snoeien!
Dat opschrijven was ook wel nodig, want met het maaien sneuvelden er nogal wat, stom stom natuurlijk! Het duurde even voor ik doorhad dat je met hoge stoken moest aangeven wat waar stond, want het gras groeide meestal over de nieuwe struikjes....
De tuin heeft zijn uiteindelijke vorm wel gekregen, maar met de weide (12 x 45 meter) die eraan grenst, zijn wij nog druk bezig. Daar zijn de (primitieve) moestuintjes en velden met aardbeien en aardappels.

Ieder jaar proberen wij iets nieuws te laten groeien. Daar is zo'n dagboek ook goed voor: lijstjes met zaad dat gekocht moet worden en plannen maken om de wei verder in te delen.
En dromen over een tuinhuisje helemaal achterin......

pompoenen, perziken en peren

Wij waren nog een paar weken in ons franse huis.
De septembermaand is meestal heerlijk en de tuin moest alvast een winter klaar gemaakt worden. Dit betekent dat er wat bomen gesnoeid zijn, een beetje vroeg misschien, maar het moest echt gebeuren.

En ik was zo nieuwsgierig naar mijn pompoenen. Gelukkig lagen ze nog gewoon in de wei en waren mooi oranje geworden. Ik wordt daar altijd zo blij van, die kleur en het idee dat ik de hele winter soepjes en pompoentaart kan maken...
De peren lagen niet, zoals gewoonlijk, onder de boom. Eindelijk konden wij ze zelf proeven ipv de mieren, wespen of slakken. Ze waren heerlijk!

Net als de druiven, na een middagje schoonmaken en koken, had ik 4 liter sap. Okay, je bent wel even bezig, maar dan heb je ook wat..

Onze arme oude perzikboom bezweek bijna onder het gewicht van de perziken. In het voorjaar zag het er allemaal nogal zielig uit, maar de warme zomer had hem goed gedaan. Iets te goed volgens mij, want een tak brak af (ik had er natuurlijk een stok onder moeten zetten..) En dan heb je ineens erg veel perziken waar je iets mee moet..

Vanmiddag heb ik staan koken, bakken en inmaken, voorlopig eten wij tot kerst perziken als toetje, op brood en als taart!

En de tuin en het huis, die moeten het voorlopig zonder ons stellen, alles is afgesloten voor de winter. Dat maakt mij wel een beetje weemoedig, maar ik hou mij vast aan een nieuwe zomer, volgend jaar, dan zijn wij er weer!

zomertuin..

En zo gaat de zomer langzaam over in de nazomer, met s'ochtends zelfs al iets dat je aan de komende herfst doet denken. Daarom en vooral om dat zomerse gevoel nog even vast te houden, foto's van de tuin...

clafoutis met kersen van de ...

Het is niet zo'n best fruit jaar, een paar pruimen die groen van de bomen vallen, slechte kersen en nauwelijks perziken. Alleen de appels en peren, dat ziet er heel veel belovend uit!

Ja en wat doe je dan als je toch een clafoutis wilt maken, juist, je gaat naar de Intermarché en koopt ze gewoon...  
Wat deze taart/cake (ik weet nooit hoe je het moet noemen..) zo lekker maakt, is de amandelpoeder die ik erbij gebruik.
Dus..zoek een goed recept van een clafoutis op (ik doe altijd maar wat, dus dat durf ik hier niet te opnoemen..) en vervang de helft van de bloem of zelfrijzend bakmeel door amandelpoeder, hier in Frankrijk bij iedere super te koop, en je krijgt een tongstrelend resultaat!!
Er zijn deze zomer heel wat taarten gebakken: citroen..en wortel-walnotentaart en de truc die ik nu geleerd heb is...gebruik gewoon een heel zakje bakpoeder ipv. een lepeltje..geheid dat je taart schitterend rijst!!

uhhh, relmuizen?

Zit je rustig s'avonds nog wat te prutsen op zolder, zie je vanuit je ooghoek een 'schattig' beestje voorbij wandelen....
Grrr, dachten wij dat na het nieuwe dak, ook de relmuizen uit gebannen waren!

Maar nee hoor, blijkbaar is ons huis erg aantrekkelijk om doorheen te lopen als je als relmuis naar de fruitbomen wilt???
Ja, relmuizen of zevenslapers( ze slapen 7 maanden van het jaar..) leven op fruit en bouwen nesten in de dikke muren van ons huis.
Tel daar bij op dat ze ook nog eens beschermd zijn, dus van gif (sorry, dat hebben wij een aantal jaren gelden wel toegepast..) geen spraken kan zijn, zijn wij overgestapt op het 'verhuisplan'!
Met een heerlijke fruitsalade lokten wij ze in een kooitje en de volgende ochtend mochten ze met de auto mee om 10 km verderop in een boomgaard losgelaten te worden!

De eerste keer was spannend, niet alleen voor de relmuis! Zij, wij denken dat het een vrouwtje was, zwaaide vanuit de boom nog naar ons!

De tweede keer, volgens mij was dat een mannetje, een tamelijk agressief beestje dat vreselijk veel herrie had gemaakt, begon het al routine te worden: ik ging naar de weekmarkt en in de auto zat een relmuis....

In dezelfde boomgaard heb ik hem losgelaten en nu maar hopen dat ze daar een gelukkig gezinnetje gesticht hebben en niet de weg terug naar ons huis vinden!
Bij die twee is het gebleven, nog dagen maakten wij fruitsalades klaar, maar er werd niet meer van gegeten. C'est la campagne!

zielige zoete...

Er valt zoveel te vertellen over onze avonturen in en rond het Franse huis, dat het tijd wordt voor wat 'sterke' verhalen. Maar laat ik eerst even vertellen hoe het afliep met mijn 'zoete aardappel' experiment!

De aardappel had goed geworteld en bovenop groeiden er mooie tere bladeren.

Toen kwam de regen en met de regen heel veel slakken, die zich leuk rond de bloempotten omhoog werkten. En in plaats van ze meteen weg te jagen, maakte ik er foto's van...

Maar die slakken hadden het op mijn zorgvuldig opgekweekte aardappel gemunt!
Jammer..., het is niet meer goed gekomen, de blaadjes overleefden de gatenkaas in hun bast niet.
Gelukkig deden mijn andere aardappels het prima en de oogst was overvloedig.

En lekker dat ze zijn!

zoete pommetjes..

Ons moestuintje begint aardig vorm te krijgen.
De mais en boontjes zijn gezaaid, de tomaat en courgette staan in potjes, met een plastic fles erop want de slakken eten echt alles!! De artisjokkenplanten heb ik gewoon op de markt gekocht en met een lading as er om heen (ook tegen slakken..) hoop ik dat ze het deze keer wel doen!!

Verder heb ik een enorme lading gladiolen in de wei gepoot, net als een veld (iets groter dan vorig jaar) vol aardappels!! Ja, ik ben helemaal op de zomer voorbereid....

Als nu al de zonnebloemen ook nog opkomen, ben ik helemaal gelukkig!
Wat dat met deze zoete aardappels te maken heeft: die mag rustig groeien in een glas op de tafel. Tot er genoeg wortels zijn om hem in de aarde te zetten en dan maar hopen dat ik een veld vol zoete pommetjes krijg, want die vind ik zo lekker!!!

de groene tuin...

Door al die regen en héél af en toe een beetje zon, groeit alles mega snel in de tuin. Gelukkig niet alleen het onkruid (vooral brandnetels), maar ook de deutzia, die bossen vol witte bloemen oplevert.

De clematis houdt zich vast aan de takken van de hibiscus en groeit tegen de klippen op. De roze bloemen met hun gele hartje geven kleur aan de tuin en doen het prima in een vaasje! 

Dat ik daar niet eerder op gekomen ben, de clematis en de seringen samen in de theepot....

 De asclepia's komen met z'n allen omhoog gespoten uit de grond, net als ieder jaar breidden zij zich steeds verder uit. Ja, de vraag is of ik wel een hele tuin vol asclepia's wil.. 

Wij proberen ze een beetje binnen de perken te houden, maar als ik denk aan de heerlijke geuren die ze van de zomer verspreiden, dan geef ik ze toch wat meer ruimte. Het filmpje maakte ik 2 jaar geleden van de asclepia's, het is wat vaag en duurt echt te lang, maar dit is wel de zomer waar wij naar verlangen..

als alles goed gaat...

Wil je weten hoe een echt voorjaar er bij ons uit ziet: de bloesem van de perzik en appelbomen komen uit, de bloemetjes aan de kersenboom en de kweepeer (die altijd het laatste bloeit) stelen de show!
Ik weet niet hoe het dit keer zal gaan, misschien wel helemaal geen fruit dit jaar, het heeft zo hard nog gevroren begin april.
Het is 'nog nooit' zo koud geweest, hoorden wij.

Maar ik heb er zo'n zin in, dit weekend zijn wij daar om het huis te luchten en de warmte binnen te laten. In het oude huis is het steenkoud, dus alle houtkachels zullen branden om de winter weg te jagen. En ik hoop dat buiten de zon zal schijnen, ook al is de temperatuur nog niet zo hoog, het voorjaar komt er echt aan en wij ook!!

iets dat op lente lijkt...

De agenda is getrokken, rond Pasen gaan wij ons franse huis en tuin inspecteren. Ik ben benieuwd of het de winter overleefd heeft en de sneeuwklokjes nog bloeien als wij er zijn.
Vorige week heb ik allerlei zakjes zaad gekocht en vandaag kon ik mij nauwelijks beheersen, bij Bas allemaal heesters in de aanbieding....
Maar ja, het is nog wel erg vroeg, het kan in onze streek nog erg koud zijn en sneeuw in maart is echt niets bijzonder, dus de struikjes maar laten staan!
Soms kan het niet snel genoeg gaan: LENTE, kom, doe je best, verwarm de grond, het huis en ons een beetje, wij hebben er zo'n behoefte aan na die 'eeuwig durende' winter....

blauwe luchten

Hier schijnt de zon en het is lekker fris, een beetje vorst in de lucht.
Van dat gezonde weer!

Dit doet mij erg aan ons franse dorp denken en aan ons huis en natuurlijk de tuin.

Ik zie voor mij hoe de vorst (het is daar beslist kouder dan hier..) de struiken en planten van een wit laagje heeft voorzien.
Hoe de buizerds op zoek zijn naar een zorgeloos muisje, dat zich boven de grond laat waagt, achterna gezeten door een raaf (of is het ook een buizerd?).

De winter zal daar echt nog tot eind februari duren en dan ineens is het .....LENTE.....